昔、ある村に一人のびんぼうな若者が住んでいました。
いつもまじめに働いていましたが、生活は全然楽にはなりませんでした。
ある日、いつもと同じように、山へ木を取りに行きました。
家に帰る途中で、野原の雪の中につるがたおれているのを見つけました。
つるは、羽にけがをして、苦しそうに鳴いていました。
若者は、けがをしたところを川の水で洗ったり、薬をつけたりして、助けてやりました。
元気になったつるは、何度もおじぎをして、空へとび上がりました。
そして、若者の頭の上をゆっくり回ってから、山の向こうへとんで行きました。
กาลครั้งหนึ่ง มีชายหนุ่มยากจนอาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง
ทั้งๆที่เขาตั้งใจทำงานเสมอแต่ความเป็นอยู่ก็ไม่ได้สุขสบายเลย
วันหนึ่งเขาก็ไปตัดไม้ในป่าเขาตามปกติ
ในระหว่างทางกลับบ้านนั้น เขาก็ได้พบนกกระเรียนนอนเจ็บอยู่กลางทุ่งหิมะ
นกกระเรียนนั้นได้รับบาดเจ็บที่ปีก และส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
ชายหนุ่มผู้นั้นได้ช่วยมันไว้โดยใช้น้ำจากแม่น้ำล้างบาดแผล แล้วก็ทายาให้
นกกระเรียนซึ่งมีอาการดีขึ้น ก็โค้งคำนับลงหลายครั้งแล้วก็บินขึ้นไปในท้องฟ้า
หลังจากนั้นก็ได้บินวนอย่างช้าๆ เหนือศีรษะของชายหนุ่ม ก่อนที่จะบินไปทางอีกฟากหนึ่งของภูเขา
それから二、三日たった、雪の降る夜、若者が家の中で仕事をしている時、戸をたたく音が聞こえました。
หลังจากนั้นสองสามวันผ่านไป ในคืนที่หิมะตก ขณะที่ชายหนุ่มกำลังทำงานอยู่ในบ้านนั้น ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู
「こんなに夜おそく、だれだろう。」
そう思いながら、若者は戸を開けてみました。
そこには一人の美しい娘が立っていました。
「私は、しんるいの家へ行くところですが、途中で、道にまよってしまいました。すみませんが、ちょっと休ませてくださいませんか。」
“ใครกันนี่ มาซะมืดค่ำเชียว”
เขาคิดเช่นนั้นพลางเปิดประตูออกดู
ปรากฏว่ามีสาวงามผู้หนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น
“ดิฉันกำลังจะเดินทางไปบ้านญาติอยู่ค่ะ เผอิญระหว่างทางได้หลงทาง ขอโทษนะคะ ขอให้ฉันได้พักที่นี่ซักประเดี๋ยวได้ไหมคะ”
「それは大変でしたね。どうぞ中に入って、休んで行ってください。寒かったでしょう。さあ、火のそばへ来て、あたたかい物を食べてください。」
“แย่เลยนะครับ เชิญครับ เข้ามาพักด้านในก่อน คงจะหนาวใช่ไหมครับ ถ้างั้น มาใกล้ๆกองไฟแล้วทานอาหารอุ่นๆ ก่อนเถิดครับ”
その夜、親切な若者はその娘をとめてあげました。
つぎの日、朝早くから娘は、食事の用意をしたり、そうじをしたりして、いっしょうけんめいに家の中の用事をしました。
その日から娘はずっと若者の家にいるようになりました。
คืนนั้นชายหนุ่มผู้ใจดีก็ให้หญิงสาวพักที่บ้าน
วันรุ่งขึ้นหญิงสาวก็ได้จัดเตรียมอาหาร ทำความสะอาดแล้วก็ทำงานในบ้านอย่างขะมักเขม้นแต่เช้า
และหญิงสาวก็ได้อาศัยอยู่ในบ้านของชายหนุ่มตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา
ある日、娘は若者に言いました。
วันหนึ่งหญิงสาวได้บอกชายหนุ่มว่า
「私はこれから特別の糸で布を作ります。その布ができたら、町へ売りに行ってください。町の人々は、めずらしがって、高く買ってくれるはずです。でも、私が仕事をしている時は、部屋の中を見ないでください。」
“ตั้งแต่นี้ต่อไป ดิฉันจะทอผ้าโดยใช้ไหมพิเศษ ถ้าผ้านั้นทอเสร็จแล้วกรุณานำไปขายที่ในเมืองด้วยนะคะ ผู้คนในเมืองจะต้องประหลาดใจและซื้อด้วยราคาแพงอย่างแน่นอนทีเดียวค่ะ แต่ว่าตอนที่ดิฉันทำงานอยู่นั้น กรุณาอย่ามองเข้ามาในห้องนะคะ”
娘は、部屋に入ったまま、ずっと中で仕事をしていました。
そして、一週間後に、美しい布を持って、出て来ました。
若者は、その布を町へ持って行って、売りました。
人々は、「見たことも聞いたこともないめずらしい布だ。こういうすばらしい布なら、高くても買いたい。」と言って、高いねだんで買いました。
หญิงสาวก็เข้าไปในห้องและทำงานอยู่ในนั้นตลอดโดยไม่ได้ออกมาเลย
หลังจากนั้น หนึ่งสัปดาห์ เธอก็นำผ้าที่งดงามออกมา
ชายหนุ่มก็นำผ้าผืนนั้นไปในเมืองแล้วก็ขาย
พวกผู้คนต่างก็พูดว่า
“ช่างเป็นผ้าประหลาดที่ไม่เคยเห็นหรือเคยได้ยินมาก่อนเลย ผ้าที่วิเศษอย่างนี้ ถึงจะแพงก็จะซื้อ”แล้วพวกเขาก็ซื้อไปด้วยราคาสูง
若者がお金をたくさん持って、喜んで帰って来たので、娘もうれしそうな顔をしました。
その日から若者は、お金がもっと欲しくなり、娘を働かせるようになりました。
娘は、だんだん顔色がわるくなり、やせてきましたが、若者の喜ぶ顔が見たくて、布を作り続けました。
ชายหนุ่มนั้นนำเงินมากมายกลับไปบ้านด้วยความดีใจ หญิงสาวจึงมีหน้าตาที่มีความสุข
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ชายหนุ่มอยากได้เงินเพิ่มมากขึ้นอีก จึงให้หญิงสาวนั้นทำงาน
หญิงสาวผู้นั้นหน้าตาดูซีดเซียวแล้วก็ผ่ายผอมลง แต่เนื่องจากเธออยากเห็นใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุขของชายหนุ่ม เธอจึงทอผ้าต่อไป
ある日、若者は娘の部屋の中を見たくなりました。
วันหนึ่ง ชายหนุ่มรู้สึกอยากจะดูภายในห้องของหญิงสาว
「どうして、あんな美しい布ができるのだろう。ちょっとだけなら、見てもかまわないだろう。」と思って、娘の働いている部屋へ行ってみました。
若者は中を見て、びっくりしてしまいました。
部屋の中では、やせたつるが自分の羽を一本一本取り、それで布を作っていたのです。
“เหตุใด ถึงทอผ้าได้สวยอย่างนั้นนะ หากดูแว่บเดียวคงจะไม่เป็นไรกระมัง”คิดเช่นนั้นแล้ว เขาก็ไปยังห้องที่หญิงสาวทำงานอยู่
พอชายหนุ่มมองในห้องแล้วตกใจมาก
ในห้องนั้นมีนกกระเรียนที่ผ่ายผอมกำลังดึงเอาขนของตัวเองทีละเส้น และใช้ขนนั้นทอผ้า
若者に見られたのを知った娘は、部屋から出て来て、静かに言いました。
หญิงสาวรู้ตัวว่าได้ถูกชายหนุ่มเห็นจึงออกมาจากห้องพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า
「あなたは、私の部屋の中を見ないと約束したのに、見てしまいましたね。私は前に助けていただいたつるなのです。あなたのために、働こうと思って、この家に来ました。でも、あなたが約束を守らなかったので、もういっしょにいることができません。」
娘は、泣きながら、外へ出て行きました。
“ทั้งๆ ที่ท่านได้สัญญาไว้แล้วว่าจะไม่ดูในห้องของดิฉัน แต่ท่านก็ได้แอบดูจนได้ ตัวดิฉันก็คือนกกระเรียนที่ท่านได้ช่วยเหลือเอาไว้ก่อนหน้านี้ไงละคะ ดิฉันตั้งใจว่าจะทำงานเพื่อท่าน จึงมาที่บ้านหลังนี้ แต่เพราะว่าท่านไม่รักษาสัญญา ดิฉันก็คงจะอยู่กับท่านต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ”
หญิงสาวร้องไห้พลันออกไปนอกบ้าน
「わたしがわるかった。ゆるしてくれ。わたしのそばにいてくれ。」
“ฉันไม่ดีเอง ยกโทษให้ฉันด้วย อยู่กับฉันเถอะ”
若者が娘を追いかけて外へ出た時、鳥の鳴く声がしました。
外にはもう娘はいませんでした。
夕方の空を白いつるがとんでいるのが見えました。
つるは、悲しそうに高い声で鳴きながら、夕やけの赤い雲の中に消えて行ってしまいました。
ตอนที่ชายหนุ่มวิ่งไล่ตามหญิงสาวออกไปข้างนอก เขาได้ยินเสียงนกร้อง
ที่ข้างนอกนั้นไม่มีหญิงสาวอีกต่อไป
เห็นแต่นกกระเรียนสีขาวที่กำลังบินอยู่ในท้องฟ้ายามเย็น
นกกระเรียนนั้นร้องเสียงสูงด้วยความเศร้าสร้อย แล้วก็หายลับไปในกลีบเมฆสีแดงของท้องฟ้ายามอาทิตย์อัสดง
９ つるの話